City of Doubt - work in progress
(ofwel lopende werkzaamheden, ofwel openbare werken in de stad Brussel, ofwel Brussel eeuwig opengebroken, ofwel…)
Instructie aan mezelf #1 - juni 2020
Schrijven in de stad: Bedenk niet wat je wil schrijven, laat het gebeuren. Wees ontvankelijk voor wat de stad jou toont. Een aspect, één klein ding dat zich toont en jouw aandacht trekt. Erken dat zien en ga er een spel mee aan. Je hebt geen uitgedacht plan of concept nodig, alleen nieuwsgierigheid om dat spel te spelen. Laat dat spel zich concretiseren in een vraag, een handeling, een uitdaging, een opdracht, een willen weten, een deelnemen aan, een verbale reactie, een niets doen. Wanneer die zich aandient, stort je daar dan in zonder handleiding. Bedenk onderweg de regels en hoe het verder gaat. Ook al lijkt het gek, dwaas of al eens gedaan.
Zorg dat het verstand tijdens dat spelen niet overneemt. Vraag je niet af wat het hoort te zijn als het af is, maar laat je leiden door je verwondering bij datgene waar je je nog niet kan voorstellen. Dat wat jou uitdaagt om te zoeken en te rommelen. Dat wat risicovol aanvoelt of gevaarlijk. Dat wat grote kans heeft tot mislukken. Laat je leiden door de nieuwsgierigheid tot die op is. Tot het gezegde gezegd aanvoelt. Pas dan en alleen dan, kun je je afvragen wat het heeft opgeleverd en of je wil bijsturen, doorgaan of het gewoon wil laten zijn.
Finissage Zuidpool -
29 januari 2021
“In een gesprek met Nico Boon geef ik online een inkijk in mijn proces van een maand werken aan mijn onderzoek City of Doubt binnen de muren van Zuidpool. Door andere aanwezigen zullen teksten gelezen worden die tijdens de residentie ontstonden. Het zal ook voor mij ook de eerste keer zijn, dat ik deze teksten door iemand anders hoor gelezen worden. Na een maand besloten werken, nog even met de billen bloot dus.”
Instructie aan mezelf #2 - juni 2020
Tocht door de stad: De volledige opdracht is eenvoudig: Gewoon één stap na de andere zetten. Wandel. Wandel door de stad en laat dat jouw volle aandacht krijgen. Denk niet aan wat je wil schrijven. Voel je benen en zet je zintuigen open. Kijk, wees verbaasd, geërgerd, verdwaald. Vraag je niet af wat het betekent of wat je ermee moet. Vraag je niet af welke gedachten je erbij hoort te hebben. Laat je enkel meevoeren. Van de ene plek naar de andere. Traag. En met tussenpozen. En met een gewicht op de schouders en in je lijf, zodat alles wat probeert te ontsnappen bij jezelf blijft. Kies voor stilte. Probeer de stad niet te begrijpen, maar laat ze ongemerkt binnensluipen en zich meester van je maken. Laat ze tegen jou spreken. Maak van luisteren je hoofdopdracht. Pas als je het gevoel hebt dat je echt niet langer kan zwijgen en de stad iets terug moet zeggen, pas dan grijp je naar de pen.
Residentie Zuidpool - januari 2021
“In zijn onderzoekstraject 'City of Doubt' gaat Pieter Delfosse een gesprek aan met Brussel, de stad waarin hij al tien jaar woont maar die hij niet begrijpt.Tijdens zijn residentie in Zuidpool neemt Pieter even afstand van de stad en van zijn werkwijze om iets nieuws het onderzoek binnen te brengen. Zo zal hij vanuit verschillende persona's naar zijn stad kijken, op zoek gaan naar nieuwe spelvormen om tot tekst te komen en een dialoog aangaan met een Antwerpse schrijver. En verder: zowat alles wat zijn nieuwsgierigheid wekt en een excuus kan zijn om te rommelen waar hij anders niet rommelt.”
Instructie aan mezelf # 3 - september 2020
Trek een opdracht uit de bokaal, dit is jouw vorm
Laat je pen vallen op de kaart, dit bepaalt de buurt
Wandel door de buurt, volg je neus (met de opdracht zacht in het achterhoofd)
Eens terug thuis begrens je de tijd
Schrijf de tekst volgens de opgelegde vorm, in de afgesproken tijd, vertrekkend vanuit wat jou raakte tijdens de wandeling
De pen valt, de pen bepaalt
Finissage Zuidpool
Make it stand out.
Instructie aan mezelf #1 - juni 2020
Schrijven in de stad: Bedenk niet wat je wil schrijven, laat het gebeuren. Wees ontvankelijk voor wat de stad jou toont. Een aspect, één klein ding dat zich toont en jouw aandacht trekt. Erken dat zien en ga er een spel mee aan. Je hebt geen uitgedacht plan of concept nodig, alleen nieuwsgierigheid om dat spel te spelen. Laat dat spel zich concretiseren in een vraag, een handeling, een uitdaging, een opdracht, een willen weten, een deelnemen aan, een verbale reactie, een niets doen. Wanneer die zich aandient, stort je daar dan in zonder handleiding. Bedenk onderweg de regels en hoe het verder gaat. Ook al lijkt het gek, dwaas of al eens gedaan.
Zorg dat het verstand tijdens dat spelen niet overneemt. Vraag je niet af wat het hoort te zijn als het af is, maar laat je leiden door je verwondering bij datgene waar je je nog niet kan voorstellen. Dat wat jou uitdaagt om te zoeken en te rommelen. Dat wat risicovol aanvoelt of gevaarlijk. Dat wat grote kans heeft tot mislukken. Laat je leiden door de nieuwsgierigheid tot die op is. Tot het gezegde gezegd aanvoelt. Pas dan en alleen dan, kun je je afvragen wat het heeft opgeleverd en of je wil bijsturen, doorgaan of het gewoon wil laten zijn.
Instructie aan mezelf #2 - juni 2020
Tocht door de stad: De volledige opdracht is eenvoudig: Gewoon één stap na de andere zetten. Wandel. Wandel door de stad en laat dat jouw volle aandacht krijgen. Denk niet aan wat je wil schrijven. Voel je benen en zet je zintuigen open. Kijk, wees verbaasd, geërgerd, verdwaald. Vraag je niet af wat het betekent of wat je ermee moet. Vraag je niet af welke gedachten je erbij hoort te hebben. Laat je enkel meevoeren. Van de ene plek naar de andere. Traag. En met tussenpozen. En met een gewicht op de schouders en in je lijf, zodat alles wat probeert te ontsnappen bij jezelf blijft. Kies voor stilte. Probeer de stad niet te begrijpen, maar laat ze ongemerkt binnensluipen en zich meester van je maken. Laat ze tegen jou spreken. Maak van luisteren je hoofdopdracht. Pas als je het gevoel hebt dat je echt niet langer kan zwijgen en de stad iets terug moet zeggen, pas dan grijp je naar de pen.
Instructie aan mezelf # 3 - september 2020
Trek een opdracht uit de bokaal, dit is jouw vorm
Laat je pen vallen op de kaart, dit bepaalt de buurt
Wandel door de buurt, volg je neus, met de opdracht zacht in het achterhoofd
Een terug thuis begrens je de tijd
Schrijf de tekst volgens de opgelegde vorm, in de afgesproken tijd uit, vertrekkend vanuit iets dat jou beroerde tijdens je wandeling
